-
1 awans
сущ.• аванс• должность• задаток• место• местоположение• опережение• осанка• повышение• позиция• положение• пост• предварение• прогресс• продвижение• сдвиг• состояние* * *♂, Р. \awansu, мн. И. \awanse 1. повышение ň (продвижение ň) по службе;przedstawić do \awansu представить к повышению по службе; \awans па pułkownika производство в полковники;
2. \awansе мн. любезность ž, предупредительность ž;robić komuś \awansе оказывать любезности кому-л., быть предупредительным по отношению к кому-л.+2. względy, uprzejmości
* * *м, Р awansu, мн И awanse1) повыше́ние n (продвиже́ние n) по слу́жбеprzedstawić do awansu — предста́вить к повыше́нию по слу́жбе
awans na pułkownika — произво́дство в полко́вники
2) awanse мн любе́зность ż, предупреди́тельность żrobić komuś awanse — ока́зывать любе́зности кому́-л., быть предупреди́тельным по отноше́нию к кому́-л.
Syn:względy, uprzejmości 2) -
2 uprzejmość
сущ.• благоволение• благожелательность• вежливость• внимательность• доброжелательность• доброжелательство• доброта• дружелюбие• любезность• милость• обходительность• одолжение• почтительность• приветливость• услужливость• учтивость* * *uprzejmoś|ć♀ вежливость, любезность;okazywać wiele \uprzejmośćci komuś быть очень вежливым (любезным) по отношению к кому-л.* * *жве́жливость, любе́зностьokazywać wiele uprzejmości komuś — быть о́чень ве́жливым (любе́зным) по отноше́нию к кому́-л.
См. также в других словарях:
uprzejmość — ż V, DCMs. uprzejmośćści 1. blm «bycie uprzejmym; życzliwy stosunek do ludzi, grzeczność, usłużność» Niezwykła, ostentacyjna, przesadna, salonowa, swobodna, sztuczna, wrodzona, zdawkowa uprzejmość. Uprzejmość dla kobiet, wobec kobiet. Okazywać… … Słownik języka polskiego
uszczęśliwić — Uszczęśliwiać kogoś na siłę «robić coś dla drugiej osoby, co wydaje się cenne i pożyteczne, ale wbrew jej oczekiwaniom i potrzebom»: Niestety, na ogół dzieje się tak, że telewizor jest włączony na przekór życzeniom gości, którzy z uprzejmości… … Słownik frazeologiczny
uszczęśliwiać — kogoś na siłę «robić coś dla drugiej osoby, co wydaje się cenne i pożyteczne, ale wbrew jej oczekiwaniom i potrzebom»: Niestety, na ogół dzieje się tak, że telewizor jest włączony na przekór życzeniom gości, którzy z uprzejmości udają, że… … Słownik frazeologiczny
wodzić — 1. Wodzić kogoś za nos «mamić, oszukiwać, zwodzić kogoś, aby podporządkować go swej woli»: Jest idiotą, dał się wodzić za nos. Myślał, że miał w ręku tego J 23, a tymczasem to J 23 zakpił z niego. Andrzej Zbych, Stawka. Wodził mnie za nos jak… … Słownik frazeologiczny
grzeczność — ż V, DCMs. grzecznośćści 1. blm «taktowny, delikatny, świadczący o dobrym wychowaniu stosunek do ludzi; uprzejmość; także: posłuszne, spokojne zachowanie się dziecka» Nadskakująca, sztuczna, uprzedzająca, wyszukana, zdawkowa grzeczność.… … Słownik języka polskiego
grzeczny — grzecznyni, grzecznyniejszy 1. «dobrze wychowany, uprzejmy, układny; o dzieciach także: posłuszny, spokojny» Uprzedzająco grzeczny. Grzeczny dla kogoś, wobec kogoś. Grzeczne dziecko. 2. «będący wyrazem uprzejmości, dobrego wychowania» Grzeczna… … Słownik języka polskiego
nieuprzejmość — ż V, DCMs. nieuprzejmośćści 1. blm «brak uprzejmości; niegrzeczność» Oburzająca, rażąca nieuprzejmość. 2. lm MD. nieuprzejmośćści «nieuprzejme zachowanie; nieuprzejme słowa» Nasłuchać się od kogoś nieuprzejmości … Słownik języka polskiego
niezwykły — niezwykłykli «nie taki, jaki zwykle bywa, wyróżniający się czymś spośród innych; nieprzeciętny, niepospolity, nadzwyczajny» Niezwykły człowiek. Niezwykła indywidualność. Niezwykła historia, przygoda. Niezwykły upór. Osoba niezwykłej dobroci,… … Słownik języka polskiego
persyflaż — m II, D. u; lm M. e, D. y «szyderstwo zamaskowane pozorami uprzejmości; utwór literacki, w którym autor ironicznie naśladuje manierę stylistyczną innego autora» ‹fr.› … Słownik języka polskiego
przybrać — dk IX, przybraćbiorę, przybraćbierzesz, przybraćbierz, przybraćbrał, przybraćbrany przybierać ndk I, przybraćam, przybraćasz, przybraćają, przybraćaj, przybraćał, przybraćany 1. «zwykle o wodzie, rzece: podnieść się powyżej normalnego poziomu,… … Słownik języka polskiego
przypisać — dk IX, przypisaćpiszę, przypisaćpiszesz, przypisaćpisz, przypisaćał, przypisaćany przypisywać ndk VIIIa, przypisaćsuję, przypisaćsujesz, przypisaćsuj, przypisaćywał, przypisaćywany 1. «uznać kogoś, coś za sprawcę, za przyczynę czegoś; uznać, że… … Słownik języka polskiego
